ழகரம் தமிழ் கவிதைகள்

கபால ஓட்டினுற்  கருவி கொணரும் கருத்துகள் யாவும் காகிதம் வழி களம் சேர்த்து ஜனம் கவர்ந்து  மனக்கொள்ளை செய்து சாயக் கோலமாய் சமணமிட்டு கொள்ளுதல் கருத்துடையோன் செய்யும் கர்ம வினைகள்

அண்டத்தில் அகம் கொண்ட அம்மாக்களின் பிள்ளைகள் அனைவரும் அன்பிலும் அறிவிலும் ஆழ்ந்து தேர்ந்து அன்னைத் தமிழ் வழி சிந்தை செய்து  கன்னியின்பாற்  காதல் கொள்ளும் காதலை போன்றே கள்வனின் குணத்தோடும் அவன் சினத்தோடும் கள்வனின் நடையோடும் அவன் உடையோடும் கள்வனின் வீரத்தோடும் அவன் கை சட்டை மடிப்போடும் கள்வனின் காந்த துடிப்போடும் அவன் கள்ள சிரிப்போடும் கள்வனின் உழைப்போடும் அவன் காதலியின் காதலோடும் கள்வன் செய்யும் அவன் பிள்ளை காதலோடும் காதலாகி நம்மையெல்லாம் அவனாகி போதல் அவனதிகாரம்

கபால ஓட்டின் கருவி வழியே காந்தமாய் கொள்ளும் சிந்தைகள் யாவும் சீறிப் பாய்ந்து சிதையாது கொள்ளாது சினை தரித்து செயல் காணும் மாண்பே எண்ணம் போல் வாழ்க்கை

அண்டத்தில் உள்ள  அனைத்து ஜீவராசிகளுக்கும் அவ்வளவு எளிதில் கிடைக்காத அன்னையின் பாசத்தை  ஆணை சாவாரியை  இனிப்பின் சுவையை  ஈக்களின் ஒலியை உள்ளத்தின் உணர்வை ஊடலின் இன்பத்தை எச்சில் சுவையை ஏறு தழுவுதலை  ஐந்துக்கள் கொஞ்சலை ஒப்பாரி ஓலத்தை ஓலைபாயின் ஒண்டு குடித்தனத்தை ஔபாசனப் புகையை ஃகின் மொழி வளத்தை சில  வாசிப்பின்  வாசல்கள் அனைத்தையும்  அகம் சேர்த்து  அழகு பார்க்கின்றன

  அன்பும் கருணையுமாய்  அறிவும் காதலுமாய்  அழகும் காந்தமுமாய் ஆகாசமும் காற்றுமாய்  அலகும் கனவுமாய்  அறமும் கடமையுமாய்  அகரமும் காகிதமுமாய்  அணிகலனும் கழுத்துமாய்  ஆடவனும் கன்னியுமாய்  அவனும் காதலியும்   காலத்தில்.

  காலச்சக்கரம் சுழல்கிறது புதியதொரு விடியலை காண பழையனவென கழித்ததெல்லாம் பகட்டாய் நம் வாழ்வியலில் படர்ந்தோடுகிறது மீண்டும், மீண்டும் மீண்டும்.   அதில் இன்று மின்சார பொறிபோல் அகம் கொண்டது இந்த மிதிவண்டி.   காலச்சக்கரம் தம் பாதையை பின்னோக்கி   மிதிக்கிறது சற்றே மதிக்கிறது   கண நேரத்தில் கடந்து சென்ற சொகுசு வாகன சுகவாசிகளையும் சற்று வியர்வை குளியலில் நனைத்திருக்கிறது மிதிவண்டி   புல்லட்டு ஏறி பூவனம் சுற்றிய புன்னகை அரசர்களையும் பொற்பாதம் கொண்டு மிதிவாங்கி கொண்டது மிதிவண்டி   எரிபொருள் ஏற்றதில் சிற்றம் கொண்ட சிறார் சிலரை   சிந்திக்க செய்து     சிந்தை சக்கரத்தின் பாதையை சற்று தன் வசம் திருப்பி உள்ளது மிதிவண்டி   இனி சாலைகளில் சில சுழற்சிகள் புதுமையில் சுழலவிருக்கின்றன   ஒய்யாரமாய் ஓய்வெடுத்த ஓவிய பாதங்களும் ஒழுகவிருக்கின்றன வேர்வை கசிவில், கசியட்டும் சில காலம்     கருத்துடனே   காலங்கள் எம் கண்மணிகளுக்கும் கண்ணின் மணிகளுக்கும் காதலை தந்து போகட்டும் கால்களுக்கும் கட்டைகளுக்

பெண்னே மாநிலத்தில் மகிழ்ச்சியாய்  சுற்றி திரியும் உன்னை  அழைத்து அன்பு செய்து ஆரத் தழுவி ஆர்ப்பரித்து கபால கருத்தளம் வழி கலக்க செய்து காதல் செய்து மாநிலத்தில் மீண்டும் மய்யல் கொள்ள மகவு தந்து போவென பிறப்பின் நோக்கதை நின் சிரசில் கொட்டி சொன்ன  கடவுள் செயலோ உதிரப்போக்கு